Anne veya baba çocuğu yemek yemeye zorladığı zaman farkında olmadan aşağıdaki mesajları çocuğa vermiş olur.
1-Ait olma mesajı veriyoruz. Bunu yemelisin çünkü sen bana aitsin.Bu bardak bana ait istersem su koyarım içine istemezsem su koymam. Nasıl ki bardağı istediğim gibi dolduruyorum, seni de istediğim gibi yediririm. Senin yeme kararını ben veriyorum çünkü sen benimsin. Yemen lazım, seçimin yok.
2- Sen bir birey olarak önemli değilsin. Ait olarak varsın.
3- Sende bir sorun var yemek istemiyorsun. Normal sağlıklı bir çocuk olsan yemek isterdin.
4- Sen benim için değerlisin ama yersen. Yersen seni severim. İyi çocuklar annesinin babasının sözünü tutar. Yemek yiyeceksin
5- Sen bilemezsin ben bilirim. Ben anneyim.
6- Sana güvenmiyorum, bıraksam açlıktan ölürsün sen. Öylebir çocuksun ki aç olduğunun farkında değilsin. Sana güvenemem.
7- Sana güvenmediğim için sende bir potansiyel görmüyorum, ben seni bir kalıba uydurmak istiyorum. Bir kalıba uygun şekilde yetiştirmek istiyorum
Çocuğu yemek konusunda zorlayan ebeveynler çocuğa azap yaşatır. Ve bu azabı yaşayan çocuk size zorluk çıkarır.
Peki Çocuğa nasıl yemek disiplini vereceğiz?
Çocuğa açıklama yaparak bütün sorumluluğu ona bırakmalıyız. Bizim ne yiyeceğimiz meselesi bizimle ilgili bir mesele ise. Çocuğun ne yiyeceği meselesi de onunla ilgili bir mesele. Nekadar yiyeceğini, yeyip yemeyeceğini kendi karar verecek. Yemeği onun önüne koymak bizim sorumluluğumuz ama yemeği yemek onun sorumluluğunda.
Biz sadece teşvik edici olmalıyız. Aynı masayı paylaşma, birlikte yemek yeme konusunda teşvik edici olunmalı. Ben bunu yemek istemiyorum diyen çocuğa tamam yemeye bilirsin ama bundan sonraki yemek şu vakitte ve Oovakte kadar aburcubur gibi şeyler yok demeliyiz. İster yemeğini yersin ister yemezsin demeliyiz. Eğer tecrübelerinden ders çıkarmışsa yavaş yavaş çocuk yemek yemeye başlayacaktır.
Çocuklara kesinlikle zorlamayla yemek yedirmemeliyiz. Çocuklarınıza yemek konsunda kendi şahsi kararlarımızı zorla uygulamaya çalışmamalıyız. İlla önce peynir ye sonra ekmek ye gibi zorlamak çatışmaya dönüşür.
Kesinlikle çocuğu tehdit etmeyin. Yemeğini yemezsen seni sevmem, yemeğini yemezsen seni bırakır giderim gibi annenler çocuklarını tehdit etmemeli. Çocuklara travma yaşatmayın. Bir çocuğun hayatındaki en önemli kişi annesidir. Bu şekilde korkutmayınız.
Çocuğun doyması ikinci plandadır. Kendi başına yemek yemeyi öğrenmesi önemlidir. Bir yaşını geçmiş bir çocuk kendi başına yemek yiyebilir. Önce çocuğu yedirip sonra kendimiz yemeğe oturmamız doğru değil. Çocuk seni örnek alarak yemek yeyecek.
Çocuğa zorla yemek yedirerek sağlıklı bir insan yetiştiremezsiniz.
Çocuk içten sorumluluğu öğrenmeli, empoze edilmiş olmamalı.
Çocuğun zihniyeti şu şekilde olmalı.
Ben seçimler yapabilecek biriyim.
Bana güveniliyor.
Benim aklım var.
Farkına vardığım konularda seçimler yapabilirim .
Çocuklara yeme alışkanlığı kazandırmak için her zaman herşeyi önceden haber vermeliyiz. Bunu kişisel olarak sadece çocuğa özel yapmamalıyız. Genel bir alarm gibi seslenmemiz gerekir.
Hadi oğlum sofraya bak yemek hazırlanıyor diye haber vermeyiniz. Yemeğin hazır olmasına 15 dakika kaldı herkes hazırlansın! şeklinde önceden uyarılmalıdır.
Kesinlikle hadi, yap, yapsana, gibi değil birlikte yapalım demeli, gel bana yardım et demeli. Çocuk cesaretlendirmeli, takdir edilmeli.